cerkak anak (nonton pasar malem)

Nonton Pasar Malem

Dening Tutik Kholifah (2601417021)

Awan kuwi sajake srengenge katon sumringah, gawe bungah ing manah. Bocah-bocah padha dolanan ing lapangan, ibu-ibu padha seneng amarga klambine padha garing, lan bapak-bapak uga melu seneng amarga pegaweyane cepet rampung. Nalika kuwi Toni lagi dolanan bal-balan ing lapangan karo kanca-kancane, Toni pancen wiwit isih umur patang taun wis prigel anggone dolan bal. saiki dheweke umur pitung taun, anggone sekolah wis kelas siji SD. Senajan isih kelas siji SD Toni kuwi bocah sing sregep ngewangi Bapak lan Ibuk e ing omah. Nalika lagi penak-penake dolan bal, dumadakan ana mobil lewat ing tengah-tengah lapangan saperlu ngumumake menawa sok dina Kemis nganti Setu ana pasar malem ing lapangan kuwi. Toni lan sakanca-kancane banget bungah atine, amarga dheweke durung tau mara ing pasar malem.

Sakwise krungu wara-wara yen arep ana pasar malem, banjur age-age Toni balik menyang omah saperlu badhe menehi ngerti menyang Bapak lan Ibune. Sakwise ning omah, enggal-enggal Toni ngendikan marang Ibu.

“Bu, sok dinten Kemis ngantos Setu wonten pasar malem teng lapangan lhoo.” Sinambi nggeret tangane Ibune.

“lhoo iya po nang, yowis kana ngajak Bapakmu lan Mbakyumu wae.” Ibu ngendikan kanthi nampeni beras.

“Pak, sok dinten Kamis ngantos Setu wonten pasar malem teng lapangan lhoo.” Madul karo Bapake sing lagi sibuk mbenerke radio sing rusak.

“Yowis sok lunga mara pasar malem bareng-bareng yo nang, jajal kana Mbakyumu diajak.” Sinambi mbenerke radio sing rusak. 

“Mbak Desi, sok dinten Kemis ngantos Setu teng Lapangan wonten pasar malem, nonton sareng-sareng nggih Mbak?” pitakone Toni marang Mbakyune sing lagi mbiyantu Ibuk e lagi nampeni beras.

“Inggih Dhi, mangke nonton sareng-sareng nggih.” Mbakyune mangsuli kanthi mesem marang Adhine.

Saiki wis dina Kemis, Toni sajak katon bungah atine. Awit ing sekolahan dheweke wis ora sabar anggone bali ngomah supaya bisa enggal-enggal nonton pasar malem karo kluwargane. Sakwise tekan ngomah banjur Toni nyeluk-nyeluk Ibuke, sajak ora sabar pengin nonton pasar malem. Ananging dumadakan Mbakyune Desi awake panas nalika bali saka sekolahan.

“Mbak, sampean kenapa?” pitakone Toni marang Mbakyune sing lagi turu ana ing amben.

“Aku ora apa-apa Dhi, wis kana ndang enggal siap-siap mara ing Pasar Malem karo Bapak lan Ibu.” Jawabane Mbakyune kanthi alon.

Banjur sakwise niliki Mbakyune ing njero kamar, Toni sajak susah banget atine. Amarga dheweke ora tegel ninggalake Mbakyune dhewekan sing lagi lara ing omah. Banjur Toni matur kaliyan Bapak lan Ibune yen ora sida lunga mara pasar malem, amarga Mbakyune lagi lara.

“Ayo nang, age-age ndang siap-siap,. Jaremu arep ning pasar malem.” Pitakone Ibuke marang Toni.

“Mboten estu Bu.” Jawabane Toni karo rada kuciwa.

“Lhoo ana apa nang kok gak sida?” Ibune nyelani maneh.

“Kapan-kapan mawon Bu, menawi Mbakyu Desi sampun sehat.” Toni banjur mlebu ing kamar.

Bapak lan Ibune mung bisa nuruti apa sing dikarepake marang anak lanange kuwi. Sesuke Toni katon sedhih banget, amarga saiki wis dina Jemuah lan sesuk dina Setu kuwi terakhir ana pasar malem ing lapangan. Banjur Toni mangkat sekolah kaya padhatane lan bali menyang ngomah kanthi mrengut wae lan kala-kala niliki Mbakyune ning kamar. Sakwise kuwi banjur dheweke diutus ngewangi Ibuke nglempiti klambi.

Dina Setu kuwi terakhir ana pasar malem ing lapangan, Toni sajak katon susah banget atine, ing pikirane dheweke wis ora bakalan bisa nonton pasar malem. Dumadakan saka mburi ana sing ngageti Toni jebul kuwi Mbakyu Desi. Toni bungah banget atine nalika ngerti Mbakyune wis sehat. Banjur bengi kuwi Toni lan kluwargane nonton pasar malem bareng-bareng.